Την δημοπράτηση του έργου «Αποκατάσταση Πετρογέφυρου Ροδοχωρίου» εισηγήθηκε ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κοζάνης Γρηγόρης Τσιούμαρης.
Πρόκειται για διάφορες ζημιές και επικίνδυνες αλλοιώσεις που προκάλεσαν μακροχρόνια διαδοχικοί μηχανισμοί φθοράς που ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν αλλά και κάποιες φιλότιμες επεμβάσεις μάλλον επιδείνωσαν την άριστη κατασκευή του φέροντα οργανισμού και στην επιλογή των λίθων που χρησιμοποιήθηκαν.
Το πετρογέφυρο Ροδοχωρίου (γεφύρι Τσιούκαρη) του Δήμου Βοΐου ορθώνεται πάνω από τον ποταμό Πραμόριτσα – παραπόταμο του Αλιάκμονα. Η κτήση του χρονολογείται σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες το 1890 και είναι ένα από τα μεγαλύτερα πετρογέφυρα της περιοχής του Βοΐου με πραγματικό μήκος 41,90μ.. Χτίστηκε με την χορηγία του Δημητρίου Τσιούκαρη ενός Ροδοχωρίτη μάστορα ξενιτεμένου στην Κωνσταντινούπολη.
Η ακριβής χρονολογία κτήσης του ήταν εντοιχισμένη σε πλάκα στο πρώτο μεσόβαθρο που τμήμα του μαζί με το πρώτο τόξο κατέρρευσαν το 1955. Το γεφύρι βρίσκεται σε απόσταση 2,5 χλμ από τον οικισμό Ροδοχωρίου επί του παλαιού χωματόδρομου που συνδέει τον οικισμό με το Τσοτύλι. Είναι λίθινη κατασκευή πέντε τόξων – τεσσάρων μεσόβαθρων και μιας ανακουφιστικής καμάρας.
Τα πετρογέφυρα της Σβόλιανης (Αγία Σωτήρα), της Μόρφης (Τσιούκας), της Αγίας Τριάδας, της Μοιραλής (Χρυσαυγής), του Ανθοχωρίου (Τσακνοχώρι), του Κριμηνίου, το δεύτερο μεγαλόπρεπο της Χρυσαυγής και του Ροδοχωρίου αποτελούν ενιαία ενότητα κατασκευών της ίδιας ιστορικής περιόδου που τεκμηριώνουν το πυκνό οδικό δίκτυο που αναπτύχθηκε στην περιοχή του Βοΐου (Ανασελίτσας) ως τμήμα των νοτιότερων οδεύσεων της διαχρονικής Εγνατίας Οδού. Παράλληλα μαζί με τα πετρογέφυρα των Γρεβενών πιστοποιούν την άνθιση της τέχνης της γεφυροποιίας στην περιοχή καθ’ όλο τον 18ο και 19ο αιώνα. Σχεδόν όλα υλοποιούν ως κατασκευές μια εξελιγμένη σχέση μάζας – ακαμψίας – όγκου – φέρουσας ικανότητας που επιτεύχθηκε με τα διαθέσιμα ψαθυρά υλικά της περιοχής. Μια σχέση που απέδωσε στην κατασκευή τους μακροχρόνιες μηχανικές ιδιότητες, χρονική σταθερότητα, υψηλή αντοχή στην κόπωση και ελάχιστη χρονική εξάρτηση της αντοχής τους.
Η κτήση τους συνδέεται με μύθους και παραδόσεις που επιβιώνουν μέχρι σήμερα αλλά και με τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα που εγγράφουν το κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής και την εξέλιξη της ιστορίας της τέχνης.
Η επιλογή της θέσης κατασκευής των πετρογέφυρων γινόταν κατόπιν μακρόχρονης παρατήρησης, της ομαλής πρόσβασης, της κοίτης, της ροής του ποταμού και της ύπαρξης διαθέσιμων ποιοτικών υλικών σε κοντινή απόσταση.
Για την ιστορία ν’ αναφέρουμε πως το έργο είχε ενταχθεί το 2014 στο πρόγραμμα ΠΙΝΔΟΣ αλλά λόγω λήξης του προγράμματος δεν πρόλαβε να συμβατοποιηθεί.
Η διαδικασία της νέας ένταξης ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2019 και αφού ολοκληρώθηκαν οι απαιτούμενες διαδικασίες (ένταξη χρηματοδότησης, οικονομική επιτροπή, Περιφερειακό Συμβούλιο) μεσολάβησε η προγραμματική σύμβαση μεταξύ ΥΠ.ΠΟ, Δήμου Βοΐου και Π.Δ.Μ. Η διαδικασία της προγραμματικής ξεκίνησε από την Δ/νση Τεχνικών Έργων Π.Ε. Κοζάνης και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο τρέχοντος έτους, για να έρθει άμεσα η εισήγηση προϋπολογισμού 235.000 με Φ.Π.Α. στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
